"Η Mόμο" Μίχαελ Έντε

Τι είναι για σένα ο χρόνος; Πώς τον αξιοποιείς; Οργανώνεις το πρόγραμμα σου προκειμένου να πετύχεις τους στόχους σου ή όχι; Έχεις ενσυναίσθηση; Ποια είναι τα οφέλη της; Αυτά κι άλλα πολλά αναλύονται στο μυθιστόρημα του Μίχαελ Έντε "Μόμο". Το θεωρώ εξαιρετικό, γεμάτο με όμορφες περιγραφές για το χρόνο και την ενσυναίσθηση.

Η Μόμο είναι ένα κορίτσι που εμφανίζεται ξαφνικά σε μία πόλη. Ένα κορίτσι που κανείς δεν ξέρει από πού έρχεται και που πηγαίνει. Ένα κορίτσι γεμάτο με ενσυναίσθηση, που ακούει όλες τις ιστορίες που της αφηγούνται οι άνθρωποι. Είναι ένα ήρεμο παιδί που μας διδάσκει τη σωστή διαχείριση του χρόνου. Μπορείς άραγε από ένα παιδί να μάθεις τόσα πολλά; Η απάντηση μου είναι θετική... Βλέποντας τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού σίγουρα μπορείς να καταλάβεις πολλά και διαφορετικά πράγματα σε σύγκριση με τα μάτια ενός ενήλικα. Δείξε εμπιστοσύνη στο μικρό παιδί που έχεις μέσα σου... Άκουσε την εσωτερική σου φωνή.

Το μυθιστόρημα αυτό, όπως γράφει και ο συγγραφέας του, είναι ένα παραμύθι για παιδιά από 8 ως 108 ετών. Διαβάζεται το ίδιο εύκολα από τους μικρούς αλλά κυρίως από τους μεγάλους αναγνώστες. Στο μυθιστόρημα εμφανίζεται και η χελώνα Κασσιόπεια μέσω της οποίας δίνεται τελικά η λύση του θέματος που δεν είναι άλλη από τη σωστή διαχείριση του χρόνου. Το κείμενο είναι γεμάτο από παραβολές και η πιο σπουδαία από αυτές είναι το αίνιγμα:

Τρία αδέρφια κάθονται στο ίδιο σπίτι, 

τρία αδέρφια που είναι διαφορετικά, 

κι όμως σαν τα παρατηρήσεις, 

βλέπεις πως κάθε αδέρφι μοιάζει

με τα δυο τ' άλλα καταπληκτικά. 

Το πρώτο αδέρφι το προσμένουμε στο σπίτι,

το δεύτερο έχει φύγει πια.

Το τρίτο, που' ναι πιο μικρό, ανοίγει

σ' όλους την πόρτα του σπιτιού πλατιά. 

Μα και το τρίτο υπάρχει πάλι

μόνο γιατί το πρώτο το παιδί, 

κάποιος διαρκώς σε δεύτερο το μεταβάλλει.

Μα το μυστήριο είναι μεγάλο,

στο κάθε αδέρφι, βλέπεις το άλλο.

Τι να σου πω, εγώ τα' χω χαμένα! 

Μήπως τα τρία τ' αδέλφια είναι ένα; 

Ή μήπως δύο, ή και κανένα; 

Παιδί, τα ονόματά τους σα θα βρεις, 

τρία βασιλόπουλα θε ν' αντικρίσεις,

που ζουν όσο κι εσύ θα ζήσεις. 

Και βασιλεύουνε τα τρία μαζί 

όλα μαζί στην ίδια χώρα

που είναι συνάμα και κείνοι οι ίδιοι. 

 Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζουμε: 

Μια συναρπαστική παραβολή για την αεικίνητη, ανήσυχη εποχή μας,

που διαδραματίζεται στη χώρα της φαντασίας.

Παραμύθι και πραγματικότητα συνάμα, 

τωρινή και μελλοντική, γεμάτη ερωτηματικά 

που αντικαθρεφτίζονται στις μορφές και στα πεπρωμένα, 

να τι είναι η ιστορία της Μόμο.

Μέσα απ' τα μάτια ενός μικρού κοριτσιού, 

της τρυφερής, γενναίας αλλά 

και αποφασιστικής Μόμο, ο κόσμος μας

φαίνεται και σήμερα πλούσιος

σε θαύματα και μυστήρια όσο

και σε περασμένες εποχές. Κι ο χρόνος

που κυλά είναι ο μεγαλύτερος πλούτος μας,

είναι η ζωή, και η ζωή ζει μέσα στην καρδιά.

Είναι το ζωντανό σύμβολο που επικυρώνει την ανάγκη του ανθρώπου ν' αγωνιστεί

για ό,τι ανθρώπινο υπάρχει μέσα του.