-Εσύ έχεις άγχος; με ρώτησε σήμερα μια φίλη μου μιλώντας στο τηλέφωνο... Σιωπή στην άλλη άκρη... -Έλα με ακούς; Εσύ έχεις άγχος; Και πάλι σιωπή... -Τι συμβαίνει; Έπεσε η γραμμή; -Όχι, της απάντησα... Απλά ψάχνω να βρω ποια ήταν η τελευταία μέρα που αισθάνθηκα άγχος... -Μα έχεις ένα γεμάτο πρόγραμμα, κάθε μέρα... Δεν αγχώνεσαι; -Όχι καθόλου.. Κάνω αυτό που θέλω, όταν το θέλω... Έχω κάνει το χόμπι μου επάγγελμα... Η συζήτηση συνεχίστηκε... Κι όμως από τη στιγμή που είπα "έχω κάνει το χόμπι μου επάγγελμα" γεννήθηκαν μέσα μου όλα τα αρνητικά συναισθήματα κι είδα σαν σε ταινία που έχεις γυρίσει στο fast forward μέχρι να δεις το σημείο που θέλεις, να περνούν από μπροστά μου όλες εκείνες οι στιγμές που εγώ λύγισα, έπεσα και σκέφτηκα ότι δεν έχω άλλη αναπνοή και θα πεθάνω.. Όλες οι κρίσεις πανικού που έπαθα... Όλες εκείνες οι ευχές που άκουγα και ακούω σε γιορτές και γενέθλια: "υγεία να έχεις κορίτσι μου.." Κι αλήθεια τι νομίζουμε; Ότι υγεία είναι μόνο η σωματικ